Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności jako instytucja konsensualnego zakończenia sprawy
Abstrakt
Instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności jest niezwykle praktyczna i korzystna dla obu stron postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe. Jest to rozwiązanie, które pozwala na szybkie zakończenie sprawy, przy czym, co istotne, jest to zakończenie będące efektem negocjacji i w konsekwencji porozumienia sprawcy z finansowym organem postępowania przygotowawczego. Elementy konsensualne w obowiązującym modelu polityki karnej są czymś wyjątkowym, jednak już na trwałe wpisanym w katalog narzędzi, jakimi posługuje się prawo karne skarbowe. Z obserwacji i praktyki stosowania tej instytucji można wyprowadzić wnioski, że ta konstrukcja karnoprawna przynosi wymierne korzyści dla szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości. Przedmiotowe opracowanie skupia się na analizie przepisów, ze szczególnym uwzględnieniem koncyliacyjnego charakteru tego postępowania.
Słowa kluczowe
kodeks karny skarbowy; porozumienie; dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
Bibliografia
Bogdan G., Nita A., Radzikowska Z., Światłowski A.R., Kodeks karny skarbowy z komentarzem, „Info-Trade”, Gdańsk 2000.
Bułat A., Konarska-Wrzosek V., Oczkowski T., Zgoliński I., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2021.
Grzegorczyk T., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, LEX a Wolters Kluwer business, Warszawa 2009.
Grzeszczyk W., Zwrot sprawy karnej skarbowej do uzupełnienia postępowania przygotowawczego, „Prokuratura i Prawo” 2001, nr 3, s. 18–31.
Kardas P., Łabuda G., Razowski T., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017.
Konarska-Wrzosek V., Dyrektywy wyboru kary w polskim ustawodawstwie karnym, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2002.
Korczyński D., Jóźwiak P., Herbowski P., Węzłowe zagadnienia prawa karnego skarbowego, C.H. Beck, Warszawa 2017.
Prusak F., Prawo i postępowanie karne skarbowe, C.H. Beck, Warszawa 2002.
Razowski T., Formalna i merytoryczna kontrola oskarżenia w polskim procesie karnym, Wolters Kluwer, Kraków 2005.
Razowski T., Sposób określenia we wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności kwoty uiszczonej przez sprawcę przestępstwa skarbowego, „Przegląd Sądowy” 2004, nr 11–12, s. 144–151.
Sawicki J., Zaniechania ukarania jako element polityki karnej w prawie karnym skarbowym, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2011.
Siwik Z., Dobrowolne poddanie się karze w prawie karnym skarbowym, „Finanse” 1978, nr 10, s. 25–32.
Skowronek G., Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności na gruncie Kodeksu karnego skarbowego,„Prokuratura i Prawo” 2005, nr 3, s. 155–166.
Skowronek G., Ewolucja instytucji procesowych w prawie karnym skarbowym, C.H. Beck, Warszawa 2005.
Skowronek G., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2020.
Skowronek G., Pociągnięcie do odpowiedzialności za zgodą sprawcy w świetle przepisów kodeksu karnego skarbowego, „Przegląd Policyjny” 2004, nr 3, s. 22–44.
Wilk L., Zagrodnik J., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2021.
Zgoliński I., Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w prawie karnym skarbowym, Wolters Kluwer, Warszawa 2011.
Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach Polska
https://orcid.org/0000-0001-9800-8331
Profesor Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych, w Zakładzie Prawa Karnego, Kryminologii i Kryminalistyki. Doświadczenie zawodowe i zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia dotyczące prawa karnego skarbowego oraz przestępczości celnej, podatkowej i hazardowej. Autor prac o charakterze monograficznym, podręcznikowym i artykułowym z zakresu wymienionych dziedzin prawa.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).