Stylistyka nagrobków cmentarza dla zwierząt „Psi Los”
Abstrakt
Zmiany w myśleniu o świecie manifestują się w zmianach dokonujących się w języku. Cmentarz dla zwierząt jest dobrym polem do obserwacji zmieniających się ludzko-zwierzęcych relacji. Bardzo różnorodne formy nagrobków i treść widniejących na nich inskrypcji, nieobwarowane formalnymi regulacjami czy jednolitą konwencją – choć niewątpliwie inspirowane wzorcem ludzkiego cmentarza – są świadectwem szczególnych więzi (przywiązania, przyjaźni, miłości), jakie łączyły zmarłe zwierzęta z ich opiekunami. Również świetnie dokumentują to, jak stopniowo zmienia się społeczny i kulturowy status zwierząt towarzyszących człowiekowi – jak przestają być one jedynie pozbawioną duszy żywą własnością, a stają się osobami, pełnoprawnymi członkami rodzin, zyskując prawo do szacunku, pamięci i godnego pochówku. Jednak zmiana ta jest procesem, który budzi opór, przejawiający się w próbach językowego rozdzielenia ludzkiej i zwierzęcej śmierci.
Słowa kluczowe
cmentarz dla zwierząt domowych; epitafia; antropocentryzm; zmiany językowe; relacje człowiek-zwierzę
Bibliografia
Bańko Mirosław. 2000. Inny słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dubisz Stanisław. 2003. Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kempf Zdzisław. 1985. „Wyrazy gorsze dotyczące zwierząt”. Język Polski 35 (2/3) : 125-144.
Kolbuszewski Jacek. 1996. Cmentarze. Wrocław. Wydawnictwo Dolnośląskie.
Królikowska Anna. 2012. „Estetyka współczesnych cmentarzy”. Opuscula Sociologica 1 : 59-72.
Pręgowski Michał Piotr. 2016. Pet Cemeteries in Poland and Beyond: Their Histories, Meanings and Symbolism. W Free Market Dogs: The Human-Canine Bond in Post-Communist Poland, s. 160-185. Purdue University Press, West Lafayette, Luisiana.
Szymborska Wisława. 2016. Wybór poezji. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Tokarski Ryszard. 2014. Światy za słowami. Wykłady z semantyki leksykalnej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Zdunkiewicz-Jedynak Dorota. 2008. Wykłady ze stylistyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Uniwersytet Warszawski Polska
https://orcid.org/0000-0001-8168-486X
Anna Najdecka – mgr, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, szczególnie zainteresowana tematyką studiów nad zwierzętami w perspektywie językoznawczej. Obecnie doktorantka w Instytucie Polonistyki Stosowanej na Wydziale Polonistyki UW, gdzie zajmuje się badaniem współczesnych polskich dyskursów o zwierzętach.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
